Τι είναι η στυτική δυσλειτουργία;
Η στυτική δυσλειτουργία είναι μια σεξουαλική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από αδυναμία επίτευξης ή διατήρησης ικανοποιητικής στύσης κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης. Αποτελεί ένα αρκετά συχνό πρόβλημα και υπολογίζεται ότι περίπου το 50% των ανδρών μεταξύ 40 και 70 ετών εμφανίζουν κάποιο βαθμό στυτικής δυσλειτουργίας.
Πως επιτυγχάνεται η στύση;
Ο εγκέφαλος διεγείρεται (συναισθηματικά ή απτικά) και, μέσω των νεύρων, απελευθερώνονται κάποιες ουσίες που προκαλούν χαλάρωση των λειών μυικών ινών του σηραγγώδους σώματος και επιτρέπουν τη γρήγορη αιματική ροή εντός του πέους, με αποτέλεσμα τη διόγκωση του. Παράλληλα, γίνεται συστολή των φλεβών, οι οποίες παγιδεύουν το αίμα εντός του πέους, και με αυτόν τον τρόπο διατηρείται η στύση.
Τι προκαλεί την στυτική δυσλειτουργία;
- Σακχαρώδης διαβήτης
- Υπέρταση
- Στεφανιαία νόσος
- Κάπνισμα
- Νευρολογικές βλάβες (Νόσος Parkinson, πολλαπλή σκλήρυνση)
- Κατάχρηση τοξικών ουσιών
- Ορμονική δυσλειτουργία
- Φάρμακα (κυρίως τα αντικαταθλιπτικά)
- Ψυχολογικά αίτια (άγχος, κατάθλιψη).
Εξετάσεις που βοηθούν στη διάγνωση της στυτικής δυσλειτουργίας
- Εξετάσεις αίματος: Ορμονικός έλεγχος αλλά και βιοχημικός έλεγχος (σάκχαρο, χοληστερίνη), είναι απαραίτητα για να αποκλεισθεί υποκείμενη νόσος ή παράγοντες που θα μπορούσαν να ευθύνονται για τη στυτική δυσλειτουργία.
- Triplex πεϊκών αρτηριών: Γίνεται μετά από έγχυση αγγειοδραστικής ουσίας. Είναι πολύ χρήσιμη εξέταση καθώς μπορεί να δώσει πληροφορίες για το ρυθμό αρτηριακής ροής (διερεύνηση αρτηριακής ανεπάρκειας), πιθανή φλεβική διαφυγή αλλά και παθολογικές αλλοιώσεις (π.χ. αποτιτανώσεις εντός του πέους). Συχνά, βάση αυτής της εξέτασης λαμβάνονται αποφάσεις για τη θεραπεία που θα ακολουθηθεί.
- Ειδικές εξετάσεις, όπως μελέτη προκλητών στύσεων (Rigiscan), μελέτη νυχτερινών στύσεων (ΝPT), δοκιμασίες λειτουργίας των πεϊκών νεύρων.
Θεραπεία στυτικής δυσλειτουργίας
Υπάρχουν διάφοροι τύποι θεραπείας (φαρμακευτική-από το στόμα ή ενέσιμη, εφαρμογή ειδικών συσκευών, χειρουργική). Σε κάθε περίπτωση, η θεραπεία είναι εξατομικευμένη σε κάθε περίπτωση και πρέπει να εφαρμόζεται σύμφωνα με τις οδηγίες του ειδικού ιατρού.