Η συγκεκριμένη εξέταση γίνεται για:

• Τον έλεγχο του ήπατος, όσον αφορά το μέγεθός του και τυχόν εστιακές αλλοιώσεις όπως η κύστη, το αιμαγγείωμα και η νεοπλασία, ή διάχυτες αλλοιώσεις, όπως η λιπώδης διήθηση
• Την εξέταση της χοληδόχου κύστης, για να ελεγχθεί η περίπτωση χολολιθίασης (πέτρα) ή για περιπτώσεις πολυπόδων, ιζήματος (λάσπη) ή χολοκυστίτιδας (φλεγμονή)
• Την εξέταση του σπλήνα, ο οποίος επίσης εξετάζεται για το μέγεθός του αλλά και την σύστασή του. Η περίπτωση της σπληνομεγαλίας συναντάται σε λοιμώξεις, σε νόσους του αίματος κ. α.
• Τον έλεγχο του παγκρέατος, το οποίο ελέγχεται για το μέγεθός του και την ηχομορφολογία του για την περίπτωση ανάδειξης εστιακών αλλοιώσεων ή αλλοιώσεων οξείας και χρόνιας παγκρεατίτιδας.
• Τον έλεγχο των νεφρών, για να εξετασθούν οι πιθανότητες ύπαρξης νεφρολιθίασης (πέτρας), αποφρακτικής ουροπάθειας (που οφείλεται στην διάταση του πυελοκαλυκικού συστήματος), καθώς και εστιακών αλλοιώσεων (κύστης, αγγειομυολιπώματος, νεοπλασίας).
• Τον έλεγχο της ουροδόχου κύστης, η οποία εξετάζεται για την ανεύρεση λιθίασης, τοιχωματικών αλλοιώσεων, εστιακών (θήλωμα, νεοπλασία) ή διάχυτων (κυστίτιδα, κύστη προσπάθειας), καθώς και για τη μέτρηση του υπολείμματος ούρων μετά την ούρηση.
• Για την εξέταση του προστάτη στον άνδρα, για το μέγεθός του ή για πιθανές αλλοιώσεις
• Για τον έλεγχο της μήτρας και των ωοθηκών της γυναίκας. Εξέταση της μήτρας γίνεται για την πιθανότητα εστιακών αλλοιώσεων (ινομυώματα, νεοπλασία), αλλά και για να ελεγχθεί το πάχος του ενδομήτριου. Επίσης ελέγχεται το μέγεθος των ωοθηκών και οι ωοθήκες γενικότερα για εστιακές αλλοιώσεις (κύστη, τεράτωμα, νεοπλασία).

Μέσω υπερήχων, εξετάζεται το κοιλιακό άλγος, οι περιπτώσεις της ασκιτικής συλλογής, της λεμφαδενοπάθειας καθώς και του ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής

Η χρήση αυτής της απεικονιστικής μεθόδου εξετάζει την πιθανότητα παθήσεων του θυροειδούς και των παραθυρεοειδών αδένων και είναι πολύ χρήσιμη για τον έλεγχο των τραχηλικών λεμφαδένων και των σιελογόνων αδένων.

Έλεγχος του θυροειδούς αδένα γίνεται για τις διαστάσεις του, την ομοιογένεια ή μη του παρεγχύματος και την παρουσία όζων.

Παθήσεις που είναι πολύ συνηθισμένες και διαγιγνώσκονται με τον υπέρηχο του θυρεοειδούς είναι η οζώδης βρογχοκήλη, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, η νεοπλασία κ.α.

Υπάρχει δυνατότητα παρακέντησης όζων με λεπτή βελόνη (FNA) υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση. Επίσης, με το υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς διαγιγνώσκονται αδενώματα των παραθυρεοειδών αδένων. Με το υπερηχογράφημα τραχήλου εξετάζεται η παρουσία τραχηλικών

λεμφαδένων και αξιολογείται το μέγεθος και το σχήμα τους. Οι σιελογόνοι αδένες (παρωτίδες, υπογνάθιοι αδένες) εξετάζονται για την περίπτωση φλεγμονής, σιελολιθίασης ή εστιακών αλλοιώσεων.

Το υπερηχογράφημα μαστών θεωρείται απαραίτητη για όλες τις γυναίκες κάτω των 40 ετών, ενώ μετά τα 40 έτη αποτελεί συμπληρωματική εξέταση στη μαστογραφία. Οι παθήσεις που εντοπίζονται με την εξέταση, αυτή είναι η κύστη, το ινοαδένωμα, ο ενδομαστικός λεμφαδένας, η παρουσία φλεγμονής (μαστίτιδα) και η περίπτωση νεοπλασίας.

Μέσω της εξέτασης αυτής, εντοπίζονται πιθανές νεοπλασίες στους όρχεις, όπως και φλεγμονές που μπορεί να υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή(ορχίτιδα, επιδιδυμίτιδα).

Το υπερηχογράφημα οσχέου, αποδίδει ιδιαίτερα αξιόπιστα αποτελέσματα για τον έλεγχο νεοπλασιών και φλεγμονών ενώ ο έλεγχος για την παρουσία υγρού (υδροκήλη) και η περίπτωση κρυψορχίας διαγιγνώσκονται εξίσου εύκολα. Η κιρσοκήλη και η συστροφή, διαγιγνώσκονται με την μέθοδο της έγχρωμης υπερηχογραφίας που ονομάζεται Doppler.

Το υπερηχογράφημα μυοσκελετικού συστήματος, παρέχει αξιόπιστες πληροφορίες στον κλινικό γιατρό σχετικά με τις παθήσεις που αφορούν το μυοσκελετικό σύστημα. Σε ορισμένες αρθρώσεις μάλιστα, έχει ισοδύναμη διαγνωστική ευαισθησία με τη μαγνητική τομογραφία. Μπορεί να αποτελέσει μορφή αρχικής εξέτασης για τη διάγνωση τραυματικών παθήσεων των μυών (θλάσεις, αιματώματα), των τενόντων (ρήξη, τενοντοπάθεια), των συνδέσμων και των περιφερικών νεύρων καθώς επίσης και για την ανάδειξη αρθρικών συλλογών.

Έχει πάρα πολύ χρήσιμη εξέταση για την ανεύρεση παθήσεων του ώμου, του αγκώνα, του αχιλλείου τένοντα, του ισχίου, της άκρας χείρας και του άκρου πόδα. Είναι επίσης σημαντικής χρησιμότητας στη διάγνωση ρευματολογικών παθήσεων.

Μπορεί ακόμα να αναδείξει και να αξιολογήσει επιφανειακά μορφώματα όπως λιπώματα, σμηγματογόνους κύστες, νεοπλάσματα.

Γίνεται έλεγχος του μεγέθους του σπληνός και του ήπατος, για εστιακές αλλοιώσεις στην κοιλιακή χώρα και για λεμφαδενοπάθεια. Σημαντικός είναι ο ρόλος του υπερήχου στη μελέτη παθήσεων του ουροποιητικού συστήματος (συγγενείς ανωμαλίες, μέγεθος νεφρών, διάταση πυελοκαλυκικού συστήματος).

Η κλινική εξέταση του ισχίου του βρέφους συνοδεύεται με απεικόνιση την οποία προσφέρουν οι υπέρηχοι. Οι σύγχρονες συσκευές υπερήχων έχουν άριστη διακριτική ικανότητα και δίνουν διαγνωστικές εικόνες για τη δυσπλασία του ισχίου (συγγενές εξάρθρημα) χωρίς να θέτουν το βρέφος σε κίνδυνο έκθεσης σε ακτινοβολία. Υπάρχει δυνατότητα της εξέτασης και κατ’ οίκον για να μην εκτίθεται το νεογνό στο περιβάλλον του ιατρείου.

Αποτελεί την εξέταση εκλογής για τη διάγνωση παθήσεων του θυρεοειδούς (θυρεοειδίτιδα, όζοι), συγγενών αλλοιώσεων (π.χ. βραγχιακή κύστη, κύστη θυρεογλωσσικού πόρου) και τραχηλικής λεμφαδενοπάθειας.

Γίνεται έλεγχος για υδροκήλη, κιρσοκήλη, κρυψορχία, συστροφή όρχεων, φλεγμονή (ορχίτιδα, επιδυδιμίτιδα) ή εστιακές αλλοιώσεις.